Verhalige schrijverijtjes van Mijke

Ze ligt op bed en scrollt met rustige bewegingen van haar wijsvinger door de foto's op haar telefoon. Op zoek naar dat ene mapje, wat moeilijk te vinden blijkt tussen al die andere mapjes. Terwijl haar ogen gefixeerd blijven op de voorbij schuivende pictogrammen, gaan haar gedachten uit naar deze dag: vaderdag. In haar jeugd had ze niet zoveel op met vaderdag. Dan werd er een op school van behang geknutselde stropdas gegeven, of een door moeder gekocht cadeautje waarvan zij niet eens wist wat het was. Vaderdag was vooral stom. Haar vader was er niet vaak. Hij werkte bij een baas, moest optreden, of hing in de bank. In alle drie de gevallen was hij er feitelijk niet. Want als hij er wel was moesten de kinderen zich vooral rustig houden en hem vooral niet storen. Zo staat dat in haar geheugen.  Nee, vaderdag was nooit leuk. Tot ze zelf kinderen kreeg, vijf in totaal. Ze kon enorm genieten van de ingestudeerde, stuntelig uitgevoerde dansjes en van de rommelig ingepakte, van behang gem

Hans, een gepensioneerd project ontwikkelaar, heeft zijn zaakjes op het droge.  Een mooi huis, zwembad erbij, een mooie grote auto en een groot sociaal, aan het werk gerelateerd netwerk, veel bezoek en gezellige diners aan huis. Hij heeft daar altijd enorm van genoten, maar eenmaal met pensioen, viel zijn netwerk uit elkaar. Er waren geen projecten meer, er waren er geen diners aan huis meer en er zwom niemand meer in zijn zwembad; ook hoefde hij niet zo vaak meer weg en was de auto overbodig.  Het huis was te groot geworden voor hem alleen. Hij had altijd maar geleefd en gewerkt voor anderen en voor 'meer', alsmaar meer. Maar hij was tot het besef gekomen dat het allemaal wel wat minder kon.    Niet ver van de stad was een groot onontgonnen bos.  Hij zou daar gaan wonen, had hij besloten. Heel minimalistisch en zelfvoorzienend. Hij maakte een stukje grond vrij en kapte wat bomen, om er een eenvoudige hut van te bouwen. Toen hij op een avond voor zijn hutje zat, kwam er een kle