Met dank aan Geoffrey

"Dames, heren, mag ik u van harte welkom heten op deze afscheidsreceptie van Geoffrey.

Geoffrey die we allemaal kennen en allemaal zien als een gewaardeerde collega.

En ik heb de eer om, namens de directie, een woordje tot hem te richten. 

Geoffrey, jij werkte hier al toen de meesten van ons nog op school zaten. Ik ook, dus ik heb me wat onderzoek moeten doen; ik heb oude personeelsbladen doorgelezen, fantastische beoordelingen gezien en met veel collega's van je gesproken.

En iedereen, Geoffrey, iedereen heeft alleen maar lovende woorden over jou. 

Of het nou gaat om het ruilen van een dienst, om het invullen van overwerk, of dat het gaat om meedoen in het voetbalteam van de fabriek, op jou, Geoffrey, kon je altijd rekenen.

Jij ontfermde je over nieuwe collega's, maakte hen wegwijs op de werkvloer, kwam voor hen op als zij dat zelf niet deden. Je bent altijd als een vader voor hen geweest. 

Je werkte hard en zette je altijd voor de volle honderd procent in. 

En dat wordt meer gewaardeerd dan dat jij zelf waarschijnlijk door hebt. 

Jouw naam wordt met ontzag genoemd als het over collegialiteit gaat, Geoffrey. 

Jouw naam staat op zoveel rapportages, op zoveel personeelstevredenheids onderzoeken en het valt op dat dat altijd positief is. 

Je bent een voorbeeld voor velen. 

Maar nu ga je met pensioen. En we gaan je missen, Geoffrey. 

Maar jouw naam willen we nooit vergeten. En omdat we jou zo dankbaar zijn willen we jou eren met een naam tegel in de centrale hal. Die hangt op een mooi plekje tegen de muur; een tegel met jouw naam erop. Die gaan we dadelijk onthullen, Geoffrey. 

En als aandenken krijg je deze mooie gouden pen. Ook met jouw naam erop. 

Dames en heren, een applaus voor Geoffrey, de man wiens naam we nooit gaan vergeten: Geoffrey!"

Na deze woorden werd de tegel onthuld en kreeg hij zijn gouden pen overhandigd. 

Op allebei stond zijn naam, zodat hij nooit vergeten zou worden: Geoffry. 

Op allebei ontbrak in zijn naam de E.